31 diciembre 2018

El rastro


Foreigner
Atlantic
1977



  • Long, Long Way From Home
  • The Damage Is Gone




Ramón Calabuch Batista
Moncho
(Barcelona, 1940 - Mataró, 28 de diciembre de 2018)


Fotografía: © Archivo de Efe























Fotografía: © Archivo de Granma
















Fotografía: © Luis Sevillano/TV3






30 diciembre 2018

No Recover (Merge Records) 2018
Eric Bachmann

El folk-rock entre acústico y electrónico, con predominio de guitarras acústicas y sintetizadores, sonidos acompañados de notables armonías representan el principal activo de No Recover, del compositor y cantante de Carolina del Norte Eric Bachman. Quinto álbum en solitario del artista que expone con notable nervio las tendencias antes expuestas en las dos primeras piezas del repertorio de No Recover. Un fondo musical apenas apuntado por teclados electrónicos y tímida guitarra acústica casan perfectamente con la rica voz en matices del cantautor que añade apetecibles coros a la canción de apertura: Jaded Lover, Shady Drifter.

En Daylight se acentúa el protagonismo de la guitarra acústica en la línea 
melodramática que ahonda en los recovecos intimistas que se abren desde la precisa narrativa de Bachmann. Y así van pasando las composiciones expresivamente hermosas, como Murmuration Song, representativa de esa mistura de acústica y de electrónica, tamizada por la notable trabajo vocal del cantante estadounidense. El instrumental Yohah, La balada No Recover, la tonificante Waylaid y la reconfortante Wil Azalea completan el admirable y ponderado trabajo de Bachman en el siempre agradecido terreno del folk rock, a cuyos surcos aporta nueve semillas vivificantes. 


 Canciones

Jaded Lover, Shady Drifter
Daylight
Murmuration Song
Boom And Shake
Yonah
No Recover
Waylaid
Wild Azalea
Dead And Gone 


Más portadas

For Dancin (1994)
Short Careers (2001)
To The Races (2006)
Eric Bachmann (2016)




© Facebook




27 diciembre 2018




Bibiano Morón
(1950 - 2016)


En el tercer LP del cantautor gallego Bibiano: Aluminio (Guimbarda-1979) se incluía la canción Adagio a Janis Joplin, un homenaje del que fuera miembro del colectivo Voces Ceibes a la cantante tejana muerta en 1970. La pieza demostraba el vínculo de Bibiano con el rock, aunque el repertorio del álbum se abría a otras temáticas musicales entremezcladas con poesía gallega de la época o bien buscando afinidades en el continente africano -O libro de Angola-, cuando no se producían ramalazos de crítica social -Paseniñamente, O pasar Bouzas o Catro paredes-. Una lista de canciones en las que las referencias urbanas se misturaban con instrumentos de la música popular gallega, e incluso Bibiano se atrevía con una versión sui géneris de Negra sombra, de Rosalía de Castro.



Adagio a Janis Joplin

Hola¡ Janis
Xa sei que é ...algo tarde

—Enfin—
Estou escoitando...<<Bye, bye, baby...
bye, bye>>,
E penso que non é moi tarde
E sinxelamene noite
—Sonidos electrizantes—
E a pesar de todo
Na casa durmen todos.

Quen pode desentrañar
De onde veñen istes sonidos?
Somente pra saber
Si debías seguir pindándote.
Abrese na túa gorxa
Un paradiso de door
Sobrevoando América
Mentras o mundo ruxe
Como un carburador

<<Dis que todo acabou
Dis que todo rematou
Aínda andas por eiquí
Seica non tes pensado marchar?

<<You say that its over baby
You say that its over now
And still you hang around,
now come on
Won't you move over>>



Adagio para Janis Joplin

¡Hola Janis!
Ya sé que es... algo tarde

—En fin—
Estoy escuchando: <<Bye, bye, baby...,
bye, bye>>.
Y pienso que no es muy tarde
Es simplemente noche
—Sonidos electrizantes—
Y a pesar de todo
En casa duermen todos.

¿Quién puede desentrañar
De dónde vienen esos sonidos?
—Solamente para saber
Si deberías seguir pinchándote
Se abre en tu garganta
Un paraíso de dolor
Sobrevolando América
Mientras el mundo ruge
Como un carburador

<<Dices que todo se acabó
Dices que se acabó, ya
Sin embargo andas por aquí,
¡Es que no tienes pensado marcharte?>>

<<You say that its over baby
You say that its over now
And still you hang around,
now come on
Won't you move over>>



Meet Me At The River (Yep Roc Records) 2018
Dawn Landes
Portada: fotografía de Shervin Lainez


Sexto álbum de la cantautora de Kentucky (Louisville, 1980) que acorde con el country ortodoxo vía Nashville, pero acorde con una producción, instrumentación y composición actuales, convierten a Meet Me At The River en una novedad agradable gracias a 12 canciones plenas de lirismo y líneas melódicas atrayentes. Esa reciprocidad igual se percibe en las piezas amables como en las más ásperas. De todo hay en el bagaje lírico musical de Danw Landes, que tiene notables ejemplos de su savoir faire en la composición que da título al disco, en Why They Name Whiskey After Men, Southern Girl, Keep On Moving o I Don't Dance.


Canciones

1 Meet Me At The River
2 Traveling
3 Why They Name Whiskey After Men
4 Old Memories
5 Wind And Rain
6 What Will I Do
7 Southern Girl
8 How To Say I Love You
9 Keep On Moving
10 My Church
11 What Is The Color Of The Soul Of Man
12 I Don't Dance


Músicos

Dawn Landes (voz)
Steve Gibson (guitarra)
Charlie McCoy (armónica y vibráfono)
Steve Nathan (teclados y piano)
Bobby Wood (teclados y piano)
Russ Pahl (pedal steel)
Bob Terry (guitarra acústica y mandolina)
John Willis (guitarra acústica)
Larry Paxton (bajo)
Larry Franklin (violín)
Eddie Bayers (batería)
Jamie Morrison (percusión)
Bobby Bare (voz)
Wes Hightower (voz)
Mary Lee Kortes (voz)
Angel Snow (voz)


Más portadas

Dawn's music (2005)
Fireproof (2008)
Sweetheart Rodeo (2010)
Bluebird (2014)



24 diciembre 2018

This Christmas Aretha (DMI Records) 2008
Aretha Franklin
Portada: fotografía de Timothy White


Repertorio

Angels We Have Heard On High
This Christmas
My Grown-Up Christmas Lis
The Lord Will Make A Way
Silent Night
Ave Maria
Christmas Ain't Christmas (Without The One You Love)
14 Angels
One Night With The King
Hark! The Herald Angels Sing
'Twas The Night Before Christmas



Personal

Aretha Franklin (voz y piano acústico)
Bill Meyers (arreglos y dirección de orquesta)
James "Big Jim" Wright (arreglos), Timothy Heintz (arreglos)
Carmen Twillie (arreglos y dirección de coros)
Brenda White-King, Fonzi Thornton y The Fire Choir, Alvin Chea, Bridgette Bryant, Carmen Twillie, Clydene Jackson, Dorian Holly, Gerald White, Lynne Fiddmont, Oren Waters, Susie Stevens Logan, Terry Wood, Wendy Fraser (coros y voces)
Matt Dahlgren y Paul Jackson Jr. (guitarras)
James "Big Jim" Wright y Timothy Heintz (teclados)
Darryl Houston (órgano)
Richard Gibbs (piano)
Luis Conte (percusión)
Charles (Volley) (bajo)
Nathan East (bajo)
Arthur Marbury (batería)
Ricky Lawson (batería)






Sencillo 2018 (Rhino)




Secondhand Daylight (Virgin) 1979 
Magazine 
Portada: ilustración de Ian Pollock


Magazine representa la típica banda de la era postpunk británica que se convirtió en grupo de culto de comienzos de los ochenta, a pesar de no tener el reconocimiento masivo de otras formaciones de la misma época. Su segundo disco Secondhand Daylight pasó con más pena que gloria en su momento, sin despertar grandes pasiones, pero con el tiempo ha ido ganando puntos entre quienes gustan de los mundos sonoros del pop de la década de 1980. La preponderancia de los teclados de Dave Formula y un inspirado guitarrista David McGeoch facilitan el entramado sonoro para las diatribas existenciales del cantante y compositor Howad Devoto, quien conserva el nihilismo de su época punk para promocionarlo mediante las canciones de Magazine. Para apreciar la base músical del combo de Manchester se puede tener utilizar como referencia la pieza que abre el elepé: Feed The Enemy, mientras que Rhythm Of Cruelty, Cut-Out Shapes, Back To Nature o Permafrost resaltan el ramalazo nuevaolero de Magazine, difícil de adscribir a escuelas de su tiempo pero que dejó una fuerte pegada en varias bandas británicas de los ochenta.

Composiciones: Feed The Enemy. Rhythm Of Cruelty. Cut-Out Shapes. Talk to the Body. I Wanted Your Hear. The Thin Air. Back to Nature. Believe That I Understand. Permafrost.

Músicos: Howard Devoto (voz), John McGeoch (guitarra, saxofón y teclados), Barry Adamson (bajo), Dave Formula (teclados) y John Doyle (batería y percusión).

Más portadas: Real Life (1978), The Correct Use of Soap (1980), Play (1980), Magic, Murder And The Weather (1981),  The Complete John Peel Sessions (2008) y No Thyself (2011)

Apunte: La edición remasterizada en cedé de Seconhad Daylight, de 2007, incluye la canciones extra: Give Me Everything, I Love You You, Big Dummy, Rhythm Of Cruelty y TV Baby. 






Cantigas de Nadal (Do Fol Edicións) 1998 
Varios 
Portada: ilustración de Pastor 


La Navidad, como celebración, forma parte del legado cultural de muchos pueblos con identidad propia, de la que no está exenta Galicia, cuya tradición recoge abundante material sobre todo de los ámbitos del cancionero y la música en relación con las fiestas más celebradas del invierno. En esa dirección apuntaron los responsables de Do Fol Edicións, quienes quisieron hacer una modesta aportación de la memoria histórica musical de Galicia por la gran riqueza en ritos, costumbres, tradiciones y la amplia documentación existentes al respecto. Por su parte, 11 grupos y artistas gallegos, relacionadas con el folk y la música popular, grabaron piezas originales sobre canciones de Galicia que se actualizaron gracias a las músicos, cantantes y compositores dispares, desde Berrogüetto a Chouteira, pasando por A Quenlla, Leilía, Maite Dono, Uxía o Pancho Álvarez, entre otros y otras.. Todos ellos contribuyen a dar esplendor a viejas canciones o villancicos (panxoliñas, en gallego), unas conocidas, otras menos, pero todas de especial importancia en los lugares de origen donde se interpretan cada Navidad. Ahí están para ser escuchadas: Nadal de Luintra, Canto de Laxoso, Os Reis do Caurel o Canto de Reis e Panxoliña de Neda, representativas de geografías concretas pero universales en el mensaje. De Cantigas de Nadal se puede decir que es una alternativa a la banda sonora más comercial de las fiestas navideñas que tanto protagonismo adquiere en determinados centros.

Canciones: Nadal de Luintra. Porque aquí non é ben ruar. Desta maneira si leva xeito. Canto de Reais e Panxoliña de Neda. Canto de Laxoso. Os Reis do Caurel. Aguinaldo. Muxicas no ceo de Belén. Caravel. Cantos de Reis. O cometido.

Cantantes, grupos y músicos: Berrogüeto. A Quenlla. Xistra do Coruxo. Os cempés. Leilía. Maite Dono. Pancho Álvarez. Muxicas. Uxía.Na Lúa. Chouteira.

Más portadas: Panxoliñas -María Manoela e Xoán Rubiá- (1977), Panxolina -Muxicas- (1988), Nadal en galego -A Quenlla- (1993), Branco Nadal -Xoán Rubiá- (1996) y VitamiNavidad- Varios- (2000).